ใครจะคิดว่า รองเท้า เก่าๆ คู่หนึ่ง ที่ภรรยากบอกว่าเมื่อใส่ไปไหน รับรองไม่หายแน่นอน แต่เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องที่ถูกต้องเสมอ และเรื่องนี้ก็เกิดขึ้นจนได้ เมื่อเจ้าของรองเท้าเดินทางไปดำนาที่บ้านบุ่งเจริญ หมู่13 ต.น้ำสวย อ.เมือง จ.เลย เมื่อวันก่อน ในวันนั้น นายชัยวัฒน์ ชื่นโกสุม ผู้ว่าราชการจังหวัดเลย พร้อมด้วยหัวหน้าหน่วยงานราชการกว่า 50 คน เดินทางไปช่วยชาวบ้าน บ้านบุ่งเจริญ หมู่13 ต.น้ำสวย อ.เมือง จ.เลย ซึ่งจุดนี้เป็นทุ่งนาที่ถูกน้ำป่าซัดทำความเสียหายให้แก่พืชสวนไร่นา ของชาวบ้านเสียหาย นับร้อยไร่ วันนี้ หลังจากมีการพื้นฟูบ้านเรือนของชาวบ้านแล้ว ทางด้านการเกษตรก็คงต้องมาช่วยกันอีกแรง เริ่มจาก นายชัยวัฒน์ ชื่นโกสุม ผู้ว่าราชการจังหวัดเลย แบกกล้ามาจากถนนใหญ่มาช่วยดำนา นำทีมหัวหน้าส่วนราชการ นายอำเภอเมืองเลย พร้อมพี่น้องประชาชน ร่วมลงแขก ดำนา ของนายมาลีชาติ อินทร์ป่าน ที่ได้รับความเสียหายจากอุทกภัย จำนวน 3 ไร่ ก่อนดำนาท่านผู้ว่าฯ นั้นโอกาสน้อยมากแล้วที่จะได้อยู่กับคนจังหวัดเลย บ้านเกิดของท่านผู้ว่าฯ เอง วันนี้บอกว่าจะขอแบกหรือหามกล้าด้วยตัวเองประมาณข้างละ 5 มัด รวมกัน 10 มัด มาส่งให้กับทีมชาวบ้านที่มาร่วมลงแขกดำนา ผ่านคันนาที่เล็ก แต่ท่านผู้ว่าฯ นั้นก็เดินหาบกล้ามาอย่างสบาย และร่วมดำนากับชาวบ้านจนเสร็จใช้เวลาประมาณ 1 ชั่วโมง นายชัยวัฒน์ ชื่นโกสุม ผู้ว่าราชการจังหวัดเลย กล่าวว่า งานนี้เป็นงานที่ประทับใจมากอีกงานหนึ่ง เนื่องจาก เป็นการเข้าไปช่วยชาวบ้านที่มีทุกข์ เป็นการไปให้กำลังใจซึ่งกันและกันและจุดที่สำคัญมากจะอยู่ในช่วงท้ายหลังจากรับทานอาหารกับชาวบ้านเสร็จแล้ว ได้มีนางดวงตา เพียเสนา เดินมาหาแล้วบอกว่า อยากจะได้ของฝากจากท่านผู้ว่าฯ และผู้ว่าฯ เองก็งงว่าของฝากอะไร ท่านผู้ว่าฯ ก็บอกว่าไม่มีอะไรฝาก เลยถามกลับไปว่าอยากได้อะไร ยายดวงตา ตอบว่าอยากได้รองเท้า ทางผู้ว่าฯ ก็ถามกลับอีกว่า ทำไมอยากได้รองเท้า ยายดวงตา บอกว่ารองเท้าคู่นี้รับรองใส่ไปวัดนี้ไม่น่าจะหลงกับใคร เลยอยากได้ จากนั้นท่านผู้ว่าฯ ก็ถอดให้และมอบให้ยายดวงตา ได้กลับบ้านไป เพื่อเป็นที่ระลึกที่ผู้ว่าฯ ได้มาช่วยดำนาแถวบ้านนี้ นายชัยวัฒน์ กล่าวว่าต่ออีกว่า สำหรับประวัติของรองเท้าคู่นี้ เป็นรองเท้าสีชมพูก็น่าจะเป็นรองเท้าที่ผู้หญิงใช่ครับ เป็นรองเท้าที่ภรรยาท่านผู้ว่าฯ เป็นผู้ซื้อมาให้ใช้อยู่ที่บ้านหรือที่จวน และทางผู้ว่าฯ ก็ชอบใส่ไปตลอด ตอนไปจ่ายกับข้าวก็มักจะใส่รองเท้าคู่นี้ไปตลาด โดยซื้อมาตั้งแต่มาอยู่ที่จังหวัดเลยประมาณ 2 ปีกว่าแล้ว พอขาดภรรยาก็เอาหนังสติ๊กมารัดไว้ บางทีก็เอาเชือกฟางมารัด ยิ่งใส่ก็ยิ่งนุ่มเมื่อมันเก่า ใส่ไปไหนได้ ใส่ไปจากบ้านไปทำงานที่ศาลากลาง ใส่ในรถก่อนใส่รองเท้าสุภาพไปทำงาน ในเวลาต่างๆ สำหรับลักษณะเด่นของรองเท้าคู่นี้ คือมันขาดแล้ว ภรรยาก็เอาหนังสติ๊กมารัดไว้ไม่ให้มันขาดมากกว่านี้ ให้มันใส่ได้ต่อไป และคู่นี้ไปที่ไหนก็ไม่หายเพราะมันขาดมันไม่หายแน่นอน สำหรับรองเท้าคู่นี้มันเกี่ยวข้องกับภรรยาก็คือ รองเท้าที่ภรรยาซื้อให้มันเป็นเรื่องดี เพราะของที่ภรรยาซื้อแล้วใช้ถือเป็นมงคลต่อชีวิต หากไม่ใช้ ก็เริ่มไม่เป็นมงคลต่อชีวิตแล้ว อะไรที่ใช้ได้ก็ใช้ไป ขาดก็ซ่อม เป็นเรื่องของความห่วงใย ซึ่งกันและกัน
Line